Tað vóru ófrættaboð at fáa, at Poul John Æðustein var deyður. Ein góður maður hevur lagt árarnar inn. Eitt vinahjarta er sloknað.
Góði Poul John.
Summi menniskju gera ikki so nógv um seg. Fara heldur fram í tí stilla og gera mun, har ið tørvur er. Mest fyri onnur.
Slíkur maður vart tú, Poul John. Hjálpsamur, evnaligur og trúgvur. Gjørdi ikki nógv burturúr, men var vísur um tað góða og hevði altíð stundir til eitt prát og eina hjálpandi hond.
Antin tað var á fundi á bonaðum gólvum ella úti á frontinum í regni og vindi, spleysandi ein enda, í tuflum og einum royki í kinnklovanum. Tá vart tú fullkomin og fell í eitt við landsynningin, hvílandi í sjálvum tær.
Soleiðis fórt tú frá okkum, og soleiðis sakna vit teg. Men tó at brosið er burtur, og hin hjálpandi hondin er ikki meira, so livir í huga nú minnið um góðan mann.
Hvíl í friði, góði Poul John, og takk fyri alt, sum tú vart fyri nevndina í Róðrarsambandinum og fyri kappróðurin í Føroyum.
Jesuspápi styrki tykkum, sum eftir sita.
Róðrarsamband Føroya